Deze week was ik aan het nadenken over genade. We kennen ‘genade’ natuurlijk als woord om aan te geven dat als we gezondigd hebben, God ons vergeeft en reinigt, door het volbrachte werk van Jezus. Belijdenis van die zonde is altijd noodzakelijk. We begrijpen daarbij ook dat er een overgangsgebied is waar mensen ‘genade’ gebruiken om te doen wat ze willen, ‘want God vergeeft het toch wel als je het belijdt’. Zo werkt het natuurlijk niet. Maar goed, dat is één betekenis van genade. Efezen 2:8-9
Er is nog een betekenis van wat genade in je dagelijkse leven doet. Het is de liefdevolle en vrijwillige hulp die God geeft, om ons leven met Jezus te leven. Okay, laat me je helpen: heb je wel eens een tijdje gehad in je leven dat het net leek of God minder aanwezig was? Zo’n tijd waarin dingen stroef gaan, worstelingen naar boven komen en je eigenlijk wordt geconfronteerd met jezelf. Dat zijn van die dagen of periodes dat je echt verbaasd bent over jezelf en je je afvraagt hoe het mogelijk is dat je die gedachten hebt, of die dingen zegt of bepaalde gevoelens hebt.
Voor mij zijn dat de momenten dat ik me mag realiseren, dat ik de genade van God keihard nodig heb om mijn leven met Jezus te leven. Ik bedoel, al die ‘situaties’ waren potentieel al in mijn leven aanwezig terwijl dingen goed gingen. Gods genade was in die goede tijden, ongemerkt zou ik haast zeggen, krachtig bezig. Juist in die moeilijke tijden, waarin het lijkt dat God wil dat we zien wat er werkelijk in onze harten is, mogen we het uitroepen om die genade. Gebruik die fases om je bewust te worden dat God zo ontzettend genadig is voor jou, in al die zwakheden. Dat zijn genadige Heilige Geest je in alles wilt helpen. Gal. 5:22 zegt dat het karakter van Hem in ons is. Als genade gave. Om eruit te putten in je leven. Begin ervoor te danken en leun als het ware daarop.
Romeinen 8:1 zegt dat er juist in Jezus Christus geen aanklacht is, voor hun die niet in het vlees, maar in de geest wandelen. Dat is het. We wandelen in de geest, maar het vlees speelt geregeld op. Wandelen in de geest uit zich dan door de Heilige Geest vanuit de grond van je hart aan te roepen, en om hulp te vragen. Afhankelijkheid. En dat bewustzijn blijf je houden, ook als dingen goed gaan. Dat voorkomt hoogmoed!