Noot vooraf:
Bij deze genezing heeft de Heer een vrouw van God gebruikt die we niet kennen. Op de genezingsschool heeft Annette over haar genezing verteld. We hebben het op de site gezet, zodat iedereen dit fantastische getuigenis aandachtig lezen kan! Annette getuigt van een aantal heel belangrijke principes om genezing vast te houden. Ook vertelt ze wat een kracht woorden hebben die je zelf uitspreekt en hoe symptomen je kunnen bedriegen. We laten Annette aan het woord:
“Eind 1991 raakte ik zwanger, diezelfde tijd had ik last van aanhoudende diarree…er volgden negen maanden pijn en angst voor de gezondheid van de baby. Kort na de bevalling werd In juli 1992, kort na de bevalling, werd er Colitis Ulcerosa vastgesteld. De arts zei ‘madammeke ge hebt geluk gehad, ge had uw ganse darm kwijt kunnen zijn…hij is volledig ontstoken’. Het gevolg was dagelijks medicatie, regelmatige darm onderzoeken en lange periodes van cortisonen met al de mogelijke bijwerkingen. Daarnaast liep ik met een schuldgevoel, omdat ik dit kind niet had kunnen koesteren, voeden en dragen zoals ik had gehoopt.
In april 2010 is voor mij gebeden voor bevrijding en genezing, toen nam ik inmiddels bijna 18 jaar medicatie in. Begin juni was mijn medicatie op (ik had al een poosje uitgesteld nieuwe te halen).
Maar op het moment dat ik echt moést gaan kwam er diep in mij een overtuiging: ‘Het is genoeg geweest, stop er maar mee’. Ik heb vanaf toen geen medicatie meer genomen (dit had ik met niemand gedeeld, ook met mijn man niet, ik was bang voor de reacties en voelde me daar niet sterk genoeg voor).
Twee dagen later sloeg de schrik om mijn hart, mijn verstand zei: ‘O, wat heb ik gedaan? Je kunt nu niet eens meer gewoon weer beginnen met de medicatie! Je zult cortisonen nodig hebben, weer opgezwollen worden, depressief zijn, baardgroei en haaruitval krijgen. O help!’
Paniek. Ik heb toen de persoon gemaild die gebeden had en liet haar weten waar ik mee worstelde. Zij bemoedigde en adviseerde me.
Net zoals bij Petrus die op het water liep, ervoer ik: zolang ik maar keek naar Jezus kon ik vertrouwen en geloven, maar als ik meer waarde hechtte aan de ‘te verwachten omstandigheden’ kwam er twijfel en angst. Ik volgde haar adviezen op, het ging goed. Ongeveer een maand later kreeg ik te worstelen met zware vermoeidheid (wat altijd gebeurde als er weer een opstoot aankwam) bovendien kreeg ik buikpijn, kramp en ik rook de typische geur van colitis. Ik schrok en begon te twijfelen: ‘Had ik God zo slecht verstaan? Had ik het fout gedaan? Was ik overmoedig geweest, te naief? Daarnaast was ik ook beschaamd: want ik had juist diverse mensen op de hoogte gebracht van mijn genezing…en nu een terugval!? Wát een getuigenis van Gods macht stelde ik daarmee ten toon!…ik kon wel door de grond zakken…
Totdat ik dacht: hee wacht eens even, ik had niet gevraagd om genezing, ik heb het gekrégen! Mijn lichaam is een tempel van de Here God en ik heb een vijand, hij wordt genoemd: vader van de leugen, dief, aanklager…wacht eens even! Ik hoef dit niet toe te laten. Dus gebood ik de vijand mijn gedachten en gevoelens los te laten ‘in de Naam van Jezus’, en pleitte op Gods liefde voor mij (ik moest denken aan de tekst: ‘onderwerpt u aan God-1-, biedt weerstand aan de duivel-2- en hij zal van u vlieden-3-’).
Bovendien bad ik dat mijn lichaam alleen aan Góds wetten onderworpen zou zijn, dat elke spier, elke vezel, elk bloedvat gehoorzaam zou zijn aan wat God voor mij bedoeld had. Ik ontdekte ook dat ik de vijand eigenlijk zelf de pap in z’n mond had gegeven: ik had uitgesproken dat ik na een maand bijwerkingen verwachtte, bovendien bleef ik alert op een mogelijke ‘colitisgeur’. Gelukkig gaf God mij dit inzicht, ik beleed en herriep mijn woorden.
Die nacht toen er opnieuw twijfel of pijn kwam, bad ik op dezelfde manier en tegen 10 uur de volgende morgen was de rust terug, ‘een vrede, die alle verstand te boven gaat’.
Het is nu 4 maanden verder en ik ben gezond. Er zijn nog weleens tijden dat er twijfel opkomt, wanneer ik pijn voel en de angst mij weer probeert te overmeesteren, maar God is goed en ik ben Zijn kind. Ik mag leren op Hem te vertrouwen, want Hij heeft ‘gedachten van vrede, niet van onheil, om mij een hoopvolle toekomst te geven’.
Bovendien belooft het Woord: ‘alles werkt mee ten goede voor hen die God liefhebben en Zijn geroepenen zijn’.
Ik weet dat Gods grootste verlangen is dat Zijn liefde beantwoord wordt, Hij roept iedereen, Johannes 3 vers 16 (helaas is niet iedereen bereid die liefde te beantwoorden en Hem te volgen). Maar Zijn hart blijft verlangen….het offer ís betaald, de weg ís vrijgemaakt, de scheidingsmuur ís weggebroken…wij hoeven alleen maar te antwoorden…
God zegene u, Annette K.”