De drie vrienden in Daniel 3 weigerden om te buigen voor een afgodsbeeld van Nebukadnezar. De koning probeerde hen te dwingen. Diezelfde ochtend hadden de drie nog God de Almachtige gezocht in hun gebeden en aanbidding gegeven aan hem. Het was ongetwijfeld een goede tijd, want ze hadden moed en waren vastberaden: hun God was de levende God.
Maar wat er te gebeuren stond was buiten verwachting. Ze hadden zich ongetwijfeld voorbereid want er werd al lang aan het beeld gebouwd. Ze hadden zeer hoge bestuursfuncties in de provincie. En nu dit.
Het is belangrijk dat we in deze tijd leren om in Gods aanwezigheid te verblijven. Om daar tijd aan te besteden. Nu al te oefenen, zodat we weten hoe dat moet als de druk toeneemt. En die neemt toe. De drie vrienden antwoordden hun koning met te zeggen dat God hun zou bevrijden. Zeker (dat is geloof). Maar zelfs indien niet, zeiden ze, dan laat het u bekend zijn dat wij alleen de levende God dienen, en geen ander (vertrouwen in de Persoon van God, hun Papa, hun Vriend).
Ze werden in het vuur gegooid, en daar in het midden van die oververhitte oven ontmoeten ze … JEZUS!!! De Zoon des Mensen. Soms zijn de meest moeilijk omstandigheden juist de plaats waar we een diepe, intieme ontmoeting krijgen met onze Redder, God en Koning. Niemand is als hij! Hij kent geen gelijke. Hij is fenomenaal. Hij is goed, trouw, altijd daar, sterk, machtig en hij is het eeuwige leven. “Dit nu is het eeuwige leven, dat zij U kennen Vader, en Jezus Christus die gij gezonden hebt”, zegt Jezus!
Zoek hem en verwacht hem, ongeacht door welk vuur je gaat. Hij houdt van je en wil je ontmoeten.