Daarna vertelde ze dat haar man ook doof was aan zijn linkeroor. Hij kwam erbij staan. Annick testte eerst of hij inderdaad doof was. “Vreemd”, zei hij, “ik hoor wat, heel ver weg”. Opnieuw gebood Annick door de kracht van Jezus de doofheid weg te gaan. Ze begon de kracht van Jezus over dat oor uit te spreken. Daarna begon Paul te testen, door achter hem te staan en hem dingen te laten nazeggen. Omdat er veel lawaai was doordat overal gebeden werd, kon Paul tot ongeveer 1,5 meter achter hem gaan staan en hij hoorde het nog steeds. Toen hij zich omdraaide was hij stomverbaasd. Hij dacht dat ik direct naast zijn oor sprak. Dat hij daarom verbaasd was, verbaasde ons….hij was namelijk met een doof linkeroor geboren….. En nu, zo’n vijftig jaar later kon hij horen. Iemand die hen kende bevestigde dat ze doof waren geweest. Annick roept dan altijd: “That’s my Jesus!”.
Laatst aangepast op vrijdag, 23 november 2012