Ongeveer 2 maanden geleden werd Mariette, die 80 jaar is, opgenomen in het ziekenhuis met nierproblemen. Na uitgebreide onderzoeken constateren de artsen dat één van haar nieren bijna niet meer werkt. Nierdialyse moet worden opgestart. Wij worden van haar situatie op de hoogte gebracht door haar zoon Wim. Wij beginnen onmiddellijk met bidden en proclameren voor haar genezing. Elke dag als Wim naar het ziekenhuis gaat bidt hij ook voor zijn mama. Paul en ik bidden thuis voor haar. Na 14 dagen mag ze naar huis gaan en willen de artsen nierdialyse opstarten maar Wim vraagt om daar nog even mee te wachten en toch te proberen met medicatie. Want nierdialyse is onomkeerbaar. Eens opgestart, moet de patiënt drie keer in de week uren aan de machine liggen tot het einde van zijn leven. Mariette ziet dit dus echt niet zitten. De artsen zijn weigerachtig tegenover dit voorstel van medicatie, maar willen het dan toch proberen. Mariette gaat naar huis en ze wordt opgevolgd door een verpleegster, die tweemaal daags komt. Na een week gaat alles heel goed met de medicatie. Mariette wordt elke dag beter. Wim en wij blijven bidden voor volledige genezing. Na drie weken thuis te zijn gaat Mariette op controle naar het ziekenhuis. Haar nieren zijn prima in orde en de artsen begrijpen er niets van. Ze hebben dat nog nooit meegemaakt. Nu blijft Mariette nog wel medicatie nemen maar ze hoeft absoluut geen nierdialyse te krijgen.
De Here heeft haar genezen. Prijs de Here. Zijn striemen zijn onze genezing.
(Namen van betrokkenen zijn veranderd)
Paul en Nicole, studenten Genezingsschool Poperinge