We zagen en hoorden een getuigenis van een geweldige worship-leider. Zij maakten dat ook mee, en het berichtje luidde: ‘Het kind (van hun vrienden) gaat de nacht niet doorkomen, het is opgegeven’. En dat terwijl ze zo vast geloofden, en wisten dat het zou genezen. Ongeloof kwam.
Plotseling rees er van binnenin hem een lofprijs, een schreeuw van aanbidding. Daar kwam een geweldig lied van aanbidding uit voort. Geloof kwam terug. Het kind is kerngezond het ziekenhuis uitgekomen.
Zondag zullen we over deze kant van aanbidding spreken. Niet dat aanbidding van God een manier is om iets van God te kopen of te krijgen. Op zulke momenten heeft het veel meer te maken met waar je je eigen hart op gericht laat zijn. En oh, dat is soms zo lastig als er dingen gebeuren. En toch, je mond opendoen en God gaan danken, eren, loven, prijzen, aanbidden, is de ogen van je hart weer zetten op die goede geweldige Vader. Wanneer je dat doet, begint er weer van alles dat van hem komt door jou heen te stromen. Zo ook geloof, hoop, vrede.
Kijk, de duivel kan jou niet overwinnen. Maar hij kan wel proberen de ogen van jouw hart te ‘stelen’ zodat ze op zijn rotzooi gericht raken. En als dat gebeurt word je meer en meer geïntimideerd door zijn angst en terrorisme. En dat brengt andere vruchten voort.
Waar je ook naar de dienst gaat zondag… hoewel, waar je ook bent al op dit moment: zet de ogen van je hart weer op je goede Vader, door hem te aanbidden, te juichen. Ik ben blij dat je niet gezien hebt hoe ik een paar maanden geleden als een ‘idioot’ in de zaal (alleen!!) liep te springen en dansen om God te prijzen, ondanks een doorbraak die er maar niet kwam. God alle eer. Hij is zo lief en trouw. (ps de doorbraak is gekomen en is bezig:-)
Preek van Annick hierover: https://www.alive-and-well.org/sermon/kracht-van-worship-dl1-annick/