De kracht van deze getuigenissen ligt er vooral in dat deze studenten beseffen dat waar zij als Christen gaan, Jezus ook gaat. De Bijbel zegt dat wij het Lichaam van Christus zijn. Dus als wij onze hand op iemand leggen, of een glimlach geven, of gewoon ergens binnenwandelen, dan is dat gelijk ook de hand van Jezus, en de aanwezigheid van Jezus die binnenwandelt. Wij zijn Zijn handen en voeten, zijn mond en ogen hier op aarde. Het is een samenwerking. Zo heeft Jezus het gewild.
“Hier een kort (OK) Operatie Kamer berichtje: Het ging om een patiënt, die voor een oogoperatie kwam. Bij deze operatie werd een lens geïmplanteerd. De patiënt moet dus erg stil liggen, want het is echt milimeter werk. Deze patiënt was erg onrustig en moest ook veel hoesten voor de operatie. Voor de oogarts moeilijk om te opereren. Laten we maar snel opschieten, was zijn reactie. Waarop ik vroeg of ik mijn hand op het hoofd van de patiënt mocht leggen. Dat was goed. De operatie verliep heel rustig, en het ging zonder problemen. Na de operatie, haalde ik mijn hand van zijn hoofd af, en de patiënt ging weer hoesten en werd onrustiger. De oogarts vond het zeer opvallend. Ik realiseerde mij toen gelijk dat het bijzonder was. Hoewel iedereen in de OK dat niet door had, was het voor mij een bijzondere ervaring, en was mijn handoplegging gezegend.
Bij deze wil ik jullie ook bedanken voor het onderwijs, ik merk dat ik groei in geloof voor genezing.”
Mary
Op de Kinder- en jeugdpsychiatrie
“Hieronder mijn getuigenis van mijn stage in de kinder- en jeugdpsychiatrie. Ik wil liefde van God uitdelen naar de kinderen om mij heen. Jezus leeft in jouw en jij bent zijn instrument. Je mag je licht laten schijnen op plekken waar het nog niet schijnt. Het is de compassie die je voor de kinderen hebt en ik denk dat de kinderen dit ook voelen/ervaren. God die door mij heen werkt en zo zijn liefde kan verspreiden binnen mijn instelling. De kinderen vinden mij lief/aardig en ik werd na vijf weken al een lievelingsbegeleider genoemd. Ik praat tegen een kind dat eerst druk was, jammeren enz. en het wordt rustig en weer blij.
Ik werk van dinsdag tot vrijdag op deze groep. ik hoor dan verhalen dat het meisje op maandag heel druk was en het dan de rest van de week goed doet. Ik zie ook dat ze steeds meer vooruitgang boekt met haar schoolwerk en dat zonder hulp doet.
Ik heb veel plezier met de kinderen en moet veel met ze lachen en dat blijkt niet echt veel voor te komen. Het gaat om het hebben van compassie voor de kinderen en het er voor hun willen zijn.
Het meisje waar ik net over heb geschreven moet normaal enorm wennen aan nieuwe mensen, binnen enkele weken sloeg ze al een arm om mijn nek en kwam ze bij mij op schoot zitten en allerlei vragen stellen. Dit doet ze steeds vaker en we hebben veel leuke gesprekjes. Eén keer wilde ze een ander kind krabbelen en elke keer als ze dit probeerde zei ik (zachtjes): “Heer laat haar dit alstublieft niet doen”, en toen stopte ze er mee, tot drie maal toe.
Kinderen willen ook graag juist met mij activiteiten doen, omdat ze dat leuk vinden.
Ik hoop dat het mensen (de lezers) raakt en bemoedigt om God ook door hun heen te laten werken!
Gods zegen!”
Celine
Laatst aangepast op woensdag, 22 december 2010