“Ik had al een tweetal jaren veel pijn in mijn schouders. Eerst de linker schouder en een jaar later de rechter schouder. Uit onderzoek bij de orthopeed bleek dat er ontstekingen waren in beide schouders. Later bleek uit de röntgenfoto’s en de echografie dat de pees van mijn rechterschouder was gescheurd. Er was nog maar een kleine aanhechting. Ik heb verschillende spuiten gehad tegen de ontstekingen met prednison maar omdat ik diabetes heb mag ik er slechts 2 per jaar, dus alleen als het echt niet meer te doen is.
Een operatie was voor mij geen optie. De dokter dacht er er zelfs niet over na, want een operatie aan de schouder is erg ingewikkeld en zwaar en voor mij, als hartpatient en met de diabetes een veel te groot risico. Dus er was geen oplossing. Alleen pijnstillers indien nodig. Dat betekende ook dat ik vooral mijn rechterarm niet echt omhoog kon steken. Alleen mijn onderarm. Ik kon dus geen ramen wassen of kracht zetten en zwaardere dingen tillen. Maar wat mij vooral hinderde was het feit dat ik ik de zangdienst en de aanbidding mijn handen niet goed in de lucht kon steken. Niet echt omhoog zoals ik wilde. Tijdens de tweede les van de genezingsschool van Paul en Annick hadden we aan het einde het H. Avondmaal ofwel de Verbondsmaaltijd, en in de tijd die er werd genomen om te bidden werd er ook aangemoedigd om te bidden voor genezing, als je dat wilde. Ik heb toen naar de Here gebeden en letterlijk gezegd: “Heer er zijn zoveel dingen waar ik in mijn situatie voor kan bidden, dat het een onmogelijke zaak is om ze allemaal op te noemen. Voor de meeste dingen heb ik wel een manier gevonden om er mee te leven, maar sommige dingen belemmeren mij om in uw dienst te staan en u te loven en te prijzen. Dat zijn o.a. mijn schouders en mijn knieën. Daarom kan ik niet op mijn knieën zitten en u niet goed loven en prijzen. Maar ik wil niet zeuren. Dus zie maar waar u aan begint.” Bij het afsluitende lied, na het avondmaal merkte ik dat ik beide armen weer helemaal omhoog kon/kan steken. Ik kan de Heer weer loven en prijzen zoals ik graag wil met mijn handen omhoog.”