‘Gisteren waren we op de genezingsschool met Paul & Annick Rooda. We leerden hoe we moeten bidden voor genezing en dat we moeten volharden in gebed.
In de namiddag kreeg ik het heel warm, begon ik te zweten en voelde ik migraine opkomen. Dat is helemaal geen fijn vooruitzicht aangezien ik daar dan toch telkens enkele dagen moet van bekomen en is ook echt afzien. Meestal neem ik dan zo snel mogelijk medicatie om er snel vanaf te zijn. Ik vertelde het (mijn man) Paul en hij riep er Annick bij om voor mij te bidden. Na eventjes bidden werd het al beter. We gingen ook even naar buiten en uiteindelijk voelde ik alleen nog wat spanning aan een kant van mijn hoofd. Echter, toen we thuis waren begon het weer erger te worden. Ik vroeg Paul om voor mij te bidden. Dan ging het weer wat beter, daarna werd het weer erger. Ik vroeg dan telkens opnieuw om voor mij te bidden. We besloten vroeg naar bed te gaan, want ik had al enkele nachten heel slecht geslapen…
Paul viel al gauw in slaap, maar ik kon de slaap niet vatten. Ik voelde de migraine weer de kop opsteken en ik wist niet waar ik mijn hoofd moest leggen van de pijn. Ik draaide en keerde, sprak ondertussen genezing uit en zei de pijn te wijken in Jezus’ naam. Dat duurde enkele uren. Ik maakte mij er ook druk over, dat als die pijn aanhield, ik geenszins naar de kerk zou kunnen ’s morgens. Ik begon ook nog pijn te krijgen aan mijn keel, die pijn bestrafte ik ook. Ik was even opgestaan en kroop daarna terug in bed, nog altijd genezing uitsprekende en de pijn gebiedend weg te gaan, maar het werd alleen erger. Ik herinnerde mij dat Paul R. zei, als je bidt en het wordt erger, dan ben je op de goede weg. Door de heftige pijn begon ik te twijfelen of ik niet gewoon beter mijn pillen tegen migraine zou nemen, maar besloot uiteindelijk verder te gaan in gebed, maar de pijn was niet meer te harden. Vermoeid van slaaptekort en de hevige pijn, lag ik te huilen in bed, tranen stroomden over mijn gezicht. Ik draaide mijn hoofd heen en weer om enigszins de pijn te verlichten, ik bad ook in tongen en ik merkte dat ik op een gegeven moment telkens hetzelfde zinnetje bad in tongen. Ik hoorde God zeggen dat Hij trots was op mij, maar ik zei ‘ja Pappie, maar doe a.u.b. iets, ik kan niet meer!!’ en bleef maar in tongen bidden.
Het voelde echt of er een strijd aan de gang was en ik zei ‘satan, je kan proberen wat je wil, maar ik vertrouw op mijn Jezus en ik blijf staan in geloof.’ Toen plots, na al die uren, leek ik te horen ’the battle is done’… en de migraine verdween. Ik kon het bijna niet geloven…
Wauw!! Ik bad dat ik toch nog 2 uurtjes goed zou mogen slapen, zodat ik nog een beetje fris zou zijn als ik moest opstaan… Het is uiteindelijk 1 uurtje geworden. Maar ik voelde me wel fit genoeg om naar de kerk te gaan. Ik ben nog altijd flabbergasted en overdonderd!! God is good, Always!!’