Ik ben Exodus aan het lezen. Het verbaast me telkens weer hoe makkelijk het volk elke keer terug verlangde naar de vleespotten in Egypte. Ze waren gewillig en bereid om terug te gaan naar de slavernij, gewoon vanwege het gemak dat er daar voor hen gezorgd werd voor eten en drinken. Slavernij, is hard werken, maar het geeft wel zekerheid van eten en drinken, en je bent zeker hoe je leven er in de toekomst uit zal zien.
Als wij Exodus lezen, is het eenvoudig om met de vinger te wijzen: kijk toch eens naar de ondankbare houding van het volk naar God. De God die werkelijk onvoorstelbare wonderen en tekenen had gedaan en deed. Maar laten wij nu eens eerlijk zijn: we houden niet echt van verandering en we houden er niet echt van dat dingen onzeker zijn. Tenminste, dit geldt voor een groot deel van de westerse wereld, en misschien wel voor bijna de hele mensheid.
Toch is God aan het schudden. Ook aan ons geloof (update het puur zal blijken te zijn, 1 Petrus 1:7). Geloof is namelijk de kracht in ons die weet dat het goed komt, ook al zien we het niet. God is aan het schudden aan hoe we kerk/gemeente zijn. Ook dat voelt ongemakkelijk. Maar hij wil ons uit de slavernij van religie, de wereld, levenloze traditie, en lange afstandsrelatie met God halen. Hij heeft namelijk het beste voor met zijn kerk. Wacht even. Zijn kerk. Jezus is het Hoofd van Zijn Lichaam, de kerk. Hij weet wat het beste is.
God wil iets nieuws doen in deze tijd. En dat is hard nodig. God gaat niet veranderen; gelukkig. Dus wij moeten veranderen. Het goede nieuws is dat God weet wat hij doet, dat hij alles kan en dat zijn plannen ook werkelijk uitvoerbaar zijn (Job 42:2).
Zeg nu eens tegen hem dat je hem als God en Vader vertrouwt. Dat je jouw kerk (waar je heen gaat) in zijn handen toevertrouwt. Zeg hem vandaag, dat je graag een nieuwe wijnzak wilt zijn, gevuld met God’s nieuwe wijn. God wil opwekking en transformatie (verandering). Niet alleen in de maatschappij, maar het begint in de kerk, het begint bij jou. En mij.