[column width=”1/1″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

WB65 Door geloof krijg je de belofte

Door Paul Immanuel

Romeinen 8:32 “Hoe zal Hij die zelfs Zijn eigen Zoon niet gespaard, maar voor ons overgegeven heeft, ons ook met Hem niet alle dingen schenken?” Herziene Staten Vertaling

Dit is de tekst van de vorige bemoediging. Het is duidelijk dat wanneer we in protestants Europa spreken over zegeningen en dat God ons alles wil geven, dat dit gelijk bepaalde weerstanden oproept. Ook roept dit bij velen vragen op zoals: ‘als dit waar is, waarom werkt het dan niet zo in de praktijk? Waarom is ‘dit’ dan gebeurt…’ of ‘waarom is mijn gebed voor deze situatie dan niet verhoord?’.

Eén van onze grote vijanden in het geloofsleven is ervaring. Teleurstellingen van onverhoorde gebeden (of wel verhoord, maar niet zoals was gewenst of verwacht), tegenslagen (en waar was God nu) en pijn in de ziel,  hebben bij velen de verwachting dat God iets kan of zal doen op een laag pitje gezet.

Laten we eens kijken naar Jozua, een man van God, een typebeeld van Jezus. God had Israël al honderden jaren daarvoor beloofd een eigen land te geven, een land overvloeiende van melk en honig. Rijk, vruchtbaar, vredig, overvloedig, vol van zegeningen….doet dat een belletje rinkelen? We spreken hier nog niet eens over de genade in Jezus, die was toen nog niet gekomen. We spreken hier over het Oude Testament, de tijd van de Wetten en offers. Toch beloofde God grote overvloed, vrede en vreugde. Dat was Zijn wil. Gods plan was om te herstellen wat in de hof van Eden vernietigd was. Gods plan was een volk te hebben dat leefde naar Zijn geboden en dat een relatie had met Hem. Een volk dat aan alle kanten vrede zou hebben en verzadigd zou zijn van al het goede dat God geschapen had…..en dan, dan zou uit dat volk de Messias geboren worden. Jezus de Zoon van God, zou komen om te sterven voor de zonde van Israël en de gehele mensheid. DIT WAS GODS PLAN! Het staat letterlijk in de Bijbel, in het Oude Testament: overvloed, zegeningen, vrede, rust. Weet u dat in de begintijd van Koning Salomo dit plan grotendeels tot vervulling aan het komen was? Er was overvloedige rijkdom, geen enkele Jood was slaaf, er was vrede aan alle kanten van het Rijk en Salomon’s wijsheid was wereldberoemd en God werd geëerd.

Terug naar Jozua. Wat zei God tegen Jozua? Jozua 1:6 “Wees sterk en moedig, want u zult dit volk (Israël) het land doen beërven, dat ik hun vaderen gezworen heb hun te zullen geven. Alleen wees zeer sterk en moedig en handel nauwgezet overeenkomstig de gehele wet….” Als je dit hele hoofdstuk zou lezen, zou je zien hoe vaak God bemoedigt met “wees sterk en moedig”. Waarom dan? God had het land toch aan hen beloofd, en wat Hij beloofd heeft zal Hij toch ook geven, dat kan toch niet fout gaan dan?
Juist omdat het wel fout kon gaan, zei God: “wees sterk en moedig”. Als er niets aan de hand is, hoef je ook niet sterk en moedig te zijn. Als alles ‘kat-in-het-bakkie’ is, hoef je geen actie in geloof te ondernemen. En dit is nu exact wat ik altijd bedoel als ik zeg dat we geen ’trekautomaat’ God hebben: ‘muntje erin en hopla we hebben het’. Zo werkt het niet. God is 100% goed en betrouwbaar voor de beloften die Hij geeft. Hij had tegen Abraham al gezegd dat Hij het land AL GEGEVEN had (Gen. 15:7, 22:16-18). Het land was al hun eigendom, ze moesten het alleen nog op basis van die belofte in bezit gaan nemen. Als ik bijvoorbeeld een huis koop en betaald heb bij de notaris ben ik eigenaar geworden. Als ik er vervolgens niet naartoe ga heb ik er niets aan, ik heb het niet in bezit genomen. Zo is er hier in Canada een dief die onze fietsen bezit, maar hij zal nooit eigenaar worden!

Jozua en het volk Israël hadden van God de belofte: “ik HEB u dit land gegeven”, maar ze moesten het zelf IN GELOOF in bezit gaan nemen. Ze moesten ervoor vechten. Ze moesten ervoor gehoorzamen en de instructies van God volgen.
En dit is het principe: als ze niet in geloof in het water van de Jordaan waren gaan staan, was de Jordaan niet gespleten en hadden ze niet kunnen oversteken naar het beloofde land. Vele Christenen zijn gered, maar durven niet de Jordaan over te steken en Gods beloften in vrijmoedigheid in te nemen, uit angst dat dit brutaal is of hoogmoedig, of ze doen het niet uit verkeerde nederigheid: ‘wie ben ik, ik ben toch niets waard?’.
Toch er zijn ook vele anderen die dit wel durven, maar dan plotseling voor Jericho komen te staan….aaaaahhhh. De sterkste stad, met de meest moedige strijders van het land. Hoge muren, sterke poorten, onmogelijk. Je beukt tegen de poorten, je (ver)schiet al de pijlen die je op je boog hebt en…..er gebeurt niets. Ja maar Heer, U heeft dit land toch beloofd? Hoe kan dit nu?
Soms zijn we uit eigen kracht bezig Gods beloften te bewerken of soms zijn we kortweg geïntimideerd door de tegenstand en de moeiten van het dagelijks leven: ellende om ons heen, ziekte, financiële moeiten, een ongeluk. De beloften staan op papier, maar de werkelijkheid lijkt alleen maar het tegenovergestelde te zijn. Dat was ook het gevoel van de Israëlieten toen ze voor Jericho stonden.
Opnieuw een belangrijk principe:
we hebben een belofte nodig om te kunnen geloven,
maar we hebben geloof nodig om de belofte te verkrijgen!
De belofte was er, en ze geloofden het, ze waren immers de Jordaan overgestoken. Maar nu moesten ze hun geloof opnieuw activeren en luisteren naar Gods instructies hoe ze verder moesten gaan, om de belofte in bezit te nemen. U kent het verhaal (Jozua 5:13). Ze marcheerden in zeven dagen tijd dertien keer rondom de stad en juichten vervolgens luid. Dit klinkt behoorlijk stom, onwetenschappelijk zelfs. Maar het werkte wel. Archeologen geven aan dat de ingestorte muren van Jericho er bijliggen alsof ze zijn omvergedrukt. Mag u raden wie dat gedaan heeft.

God is goed. Gods beloften zijn “ja en amen”, maar het gaat niet vanzelf, we moeten in geloof onder God’s leiding ervoor strijden. Soms heel kort en makkelijk, soms, naar mijn zin veel te lang en veel te moeilijk. Toch traint het de spieren, de geestelijke spieren, het traint geloof, het traint ons om volwassen te worden in geloof, wanneer we doorzetten en blijven staan op de beloften van God.

Ziet u het? God belooft. Maar een belofte betekent niet dat we afwachten totdat het in de schoot valt. We moeten het in geloof gaan innemen, geen ontvangen. En er is een hele groep tegenstanders en een boze wereld die weerstand biedt. “Maar wij”, zegt Romeinen 8:37, “zijn meer dan overwinnaars in Jezus Christus die ons heeft liefgehad.”

Zelfs als er tegenslagen zijn: ga door. Zelfs als er tegenslagen zijn en je weet dat het je eigen schuld is: bekeer je en ga door. Israël had een grote tegenslag bij de stad Ai door eigen ongehoorzaamheid, maar ze bekeerden zich en gingen door en wonnen. God’s beloften werden stap voor stap in bezit genomen. De in bezitneming is een beslissing van ons, niet van God. De eigendomsoverdracht is een beslissing van God die niet veranderd kan worden. De tekst die we lazen in Romeinen 8:32 zegt dit duidelijk. God heeft ons alles gegeven met het offer van Zijn Zoon aan het kruis. Dat was een belofte en gift bezegeld met het bloed van Zijn Zoon. Dit kan nooit meer ingetrokken worden. Laten wij de beloften echter liggen of gaan we het ontvangen, tot Zijn eer en glorie hier op aarde. Nog veel zou ik hierover willen schrijven, maar de volgende keer meer.

© 2007  Alive and Well Ministries       info@www.alive-and-well.org

[/column]