WB66 Kerst en Adoptie

[column width=”1/1″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

WB66 Kerst en Adoptie

Door Paul Immanuel

Het nieuws dat een Nederlands Diplomatenpaar in Hong Kong een adoptiekind heeft afgestaan is zelfs tot in Canada, waar ik woon, doorgedrongen. Zeven jaar geleden werd dit toen 4 maanden jonge Zuid Koreaanse kindje, door het destijds kinderloze echtpaar geadopteerd. Inmiddels heeft het paar twee eigen kinderen. Elzevier publiceerde een korte verklaring van de ouders, waarin zij aangeven dat het kind aan een ernstige vorm van bindingsangst leidt en psychische problemen heeft. Het kind kan niet terug naar haar geboorteland, omdat het de taal niet spreekt en totaal onbekend is met de cultuur.

Is het niet opvallend, hoe dit ons raakt en hoe velen boos worden en schande spreken? Wat is het dat ons zo raakt als dit soort dingen gebeuren met kinderen?

Hoewel ik het nieuws in diverse bladen van diverse landen heb gelezen, wacht ik mij ervoor om een oordeel te uit te spreken. Ik ben daar erg voorzichtig mee. Als je oordeelt kan het wel eens als een boemerang bij je terugkomen. Ik moet trouwens eerlijk zijn, ik kan er namelijk niet omheen, dat ik iets dergelijks zelf ook heb gedaan. En ja, ik durf er open over te zijn, ik heb namelijk ook de consequenties ervan gedragen en er uiteindelijk ook iets mee gedaan. Ik zal wat duidelijker zijn.

Dit las ik eens in de Bijbel:  “Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven,..” “Hij was veracht en door mensen verlaten…..Hij was veracht en wij hebben Hem niet geacht.” (Jesaja 9:5 en 53:3)
Deze tekst gaat over het meest beroemde Kind aller tijden. Bijna iedereen heeft wel eens van Hem gehoord en
miljarden vieren jaarlijks Zijn verjaardag, vaak zonder het te weten. We hebben namelijk de sterke neiging niet zo stil te staan bij wat het Kerstfeest eigenlijk viert. Net als ikzelf destijds.
Hoewel ik, wel naar een kerk ging, kende ik Jezus niet en had ik Hem verworpen. Ik begreep Hem niet. Ik begreep niet wat Hij nu eigenlijk was komen doen hier op deze wereld, en waarom Hij als Kind, als baby geboren moest worden en moest opgroeien net als wij. Pas op mijn 19e gingen mijn ogen open en begon ik te zien wat ik aan het doen was. Ik begon te begrijpen, dat ik het meest kostbaarste dat iemand kan geven: namelijk Zijn leven, had genegeerd.

We zijn zo vlug met het oordelen van wat een ander doet, maar wat gaan wij zelf zeggen als wij na onze dood voor God’s troon komen te staan? Daar zal dan die Joodse man Jezus Christus staan; niet die baby in een kribbetje, maar een Man, God, in volle glorie en kracht, overvloedig in liefde en rechtvaardigheid. Wat gaan we antwoorden als Hij ons dan aankijkt en vraagt: ‘heb jij mij in je leven op aarde geadopteerd en heb je mij in je leven gehouden? Of heb je me voor de vorm geadopteerd in je leven, gewoon omdat het zo hoorde?’ Wat gaat U zeggen tegen Jezus wanneer u voor Zijn Troon staat en Hij u vraagt: ‘Mijn geliefde vriend, waarom heb je mij verworpen, waarom heb je mijn liefde voor jou niet geacht? Waren al die andere dingen in je leven echt zoveel belangrijker, dan Mijn leven dat ik heb opgegeven voor jou?’

Als u dit hoort, begrijp één ding goed:  we zitten allemaal in hetzelfde schuitje, genoemd ‘aarde’. We maken allemaal fouten, de één meer dan de ander, niemand uitgezonderd. We hebben allemaal op ieder onze eigen manier dat Kind, dat ons gegeven werd door God de Vader, afgewezen. Sommigen die dit nu horen hebben geloofd in Jezus, maar hebben Hem door pijn in het leven, door moeite of ziekte of door verlies, gedumpt. Velen worstelen hiermee en denken dat het allemaal aan het Kind, aan Jezus ligt. Anderen hebben, net als ik, eenvoudigweg nooit begrepen, waarom die baby Jezus nou eigenlijk op aarde is gekomen. Ik realiseerde me niet dat ik zoveel met mijn eigen leven bezig was.

Baby Jezus groeide op tot een volwassen 33 jarige Man, Jezus de Christus. Nadat hij vele tienduizenden had genezen van de meest uiteenlopende ziekten, en vele anderen met Zijn liefde had vrij gezet van schuld, schaamte en verdrukking, werd Hij door diezelfde mensen verworpen. In de kracht van Zijn leven werd Hij gekruisigd en gedood. Hij werd gedumpt. Onbegrepen. Beschuldigd van dingen die Hij niet had gedaan. En weet u wat nu zo erg is? Ik stond daar ook. En u ook. Elk mens was daar als het ware aanwezig, en samen met elkaar, door onze eigen zonden, onze eigen fouten, werden we verantwoordelijk voor Zijn gruwel dood aan het kruis.

Maar weet u het is niet te laat. U kunt Jezus adopteren in uw leven, voor altijd. Daarom deed Hij het. Nodig hem uit en vraag Hem u te vergeven. De papieren voor UW adoptie zijn al getekend, door Zijn dood en opstanding. Dit jaar zal de Kerst dan anders zijn…..beter!
God’s zegen en blijdschap, deze Kerst, en voor altijd.

© 2007  Alive and Well Ministries       info@www.alive-and-well.org

[/column]